O Kutno! (A2)

O Kutno - wersja dla fanów autostrady A2
Pierwsza zwrotka jest praktycznie niezmienionym tekstem Jeremiego Przybory

Jakie to smutne! Jakie to smutne!
Wysiadła miłość ze mnie za Kutnem.
Jeszcze z Warszawy ruszałem ja dumny
z uczuciem uczuć kolosom równym.
Pod Kutnem postój miałem i... cześć!
Wysiadła miłość i poszła gdzieś.

O Kutno! O Kutno!
Wyprałoś mnie z uczuć jak płótno!
O Kutno! Okrutne Kutenko!
Odjęłoś mi miłość jak ręką!

Próżno z Poznania woła dziewczyna:
Me urodziny - ty zapominasz!
Ach co za żal to! Ach jaki żal to
kiedy pod Kutnem nawali auto!
I Unia nie poradzi tu nic -
Na ten lokalny kutnowski wic.

O Kutno! O Kutno!
Na dźwięk sam już robi się smutno!
O Kutno! Okrutne Kutenko!
Uczucia bermudzkie okienko!

Teraz dziewczyna grozi i świszczy,
że jak mnie dorwie - zniszczy do zgliszczy.
Ach będzie żal to! Ach będzie żal to
jeśli zakręci mym nosem salto.
Lecz cóż że w słowach ostra jak jeż?
Jak tu przyjedzie? Przez Kutno też.

O Kutno! O Kutno!
Ty obróć jej złości na próchno!
O Kutno! Łaskawe Kutenko!
Winnoś mi teraz być obronną ręką!

Aczkolwiek kiedyś było i tak -
z Warszawą miałem podobny fakt.

Warszawo! Warszawo!
Zmroziłaś me serce plugawo!
Warszawo! Okrutna Warszawko!
Ty z sercem mym jak z zabawką!