Jak dzika róża

powszechnie znany
powszechnie obcy
szary krajobraz z truchłami
strach pozakwitał z pierwszym dniem wiosny
kruki szybują stadami

wiatr przywołuje zbłąkane dusze
cienie zaległy złowieszczo
wierzby stawiają w sztorc pióropusze
konary wiją się trzeszcząc

zręcznie przemykam jak dzika róża
a świat czarnowidz-malkontent
popycha w wiry funduje burze
uprawia chorą nagonkę

raz potężnieję to znów się kurczę
muszę tu bywać wbrew chceniom
a los raz po raz zamyka furtkę
ledwo wyklutym marzeniom

RC 11.04.14