Δεν σου είπα...

Χρυσές οι ώρες της σιωπής
πριν βγει ο ήλιος και καείς
ταλάνισα τις λέξεις
τυράννησα μιαν προσευχή
για να έχει κρότο η ευχή
πριν να με σημαδέψεις
Δεν έχει σήμερα γιορτή
ανήμπορη μες στη σιγή
κρατώ τον εαυτό μου
για να ξορκίσω τα φθηνά
μικρά ερωτηματικά
πριν γίνουν σύντροφός μου
Κάπου στα δάκρυα της βροχής
ανάσανα μια στιγμή
δική σου εικασία
μα κατρακύλησες νωρίς
το ουράνιο τόξο πριν να δεις
έγινες οπτασία
Δεν έχει ο λόγος πηγαιμό
αν του στερήσεις τον ρυθμό
τον θάψεις στην ψυχή σου
στα σκοτεινά ντύνει οργή
κοπίδι γίνεται η ευχή
τρυπάει το όνειρό σου
Μένω στα αστέρια πίνω φως
μα σαν κουράζεται ο ουρανός
κλείνω στη γη μια θέση
δεν φταίω, έχω γεννηθεί
σε μια παράλληλη στιγμή
που πνίγει υποσχέσεις
Δεν είδες, σ' ερωτεύτηκα
πριν το ξημέρωμα έφυγα
τα μάτια μην μου κλέψεις
όλα αυτά που δεν θα πω
θα τα κρεμάσω στο κενό
ίσως, μια μέρα τα μαζέψεις...