Nie zhardzieję

nie stwardnieję
nie zmienię się w głaz
nie rokuję w najblizszej przyszłości
głowa w chmury się pnie raz po raz
i ogólnie – za dużo tkliwości

co dzień pierwszy swój zacząć chcę dzień
żyć jak skała co nic jej nie skruszy
na przestrogi wciąż głucha jak pień
cóż – na swiecie za dużo jest wzruszeń

cios za ciosem odmierza mi los
wróżb i nauk niezmiennie nie słucham
choć za wstrząsem pojawia się wstrząs
to ja ludziom jak zawsze wciąż ufam

nie zhardzieję
szans nie ma
już wiem
i odmawiać się też nie nauczę
gdzieś jak zwykle dopadnie mnie cień
już nadstawiam szesnasty policzek...

28.02.14