Zapiekanka czyli niemoc twórcza

słowa przypiekły się na amen
nie da się wypluć ani przeżuć
sklejone w jedną maź (cuzamen)
złośliwie rosną i się szczerzą

piecze mnie przełyk łzawią oczy
a spalenizna razi swędem
bój ostry sama z sobą toczę
popycham pięścią gryzę zębem

międlę zdań knoty słów ogarki
pomysł się spala na panewce
wersety skwierczą niczym skwarki
nic się poskładać w całość nie chce

zwarcie na stykach mózg na parze
długopis pali dziurę w kartce
nie dam się złamać wiersz wysmażę
niemoc w nierównej zduszę walce

żeby choć paszkwil wysmarować
dzień bez pisania sensu nie ma
lecz wciąż przeżuwam puste słowa
a w kącie wciąż chichocze wena


RC 16.02.14