Μην φοβηθείς.

Όλα μου τα ποιήματα τα έγραψα για σένα,

μην φοβηθείς,μην κλάψεις,μην ντραπείς,

δεν ξέχασα ποτέ τις βόλτες μας στο ποτάμι,
τα αστεία γεγονότα που συνέβησαν,την χαμένη
για πάντα εκδρομή,το λεωφορείο που πήγε
να ματαιώσει την ένωσή μας.

Τα έχω κρατήσει όλα,τους στίχους,τα όνειρα,
την αέναη υπομονή σου και την αντοχή σου στις αμφιθυμίες μου,αλλά περισσότερο απ' όλα την γεύση από το φιλί σου.

Θυμάμαι να κοιτάς με απορία,έρωτα
και αγωνία,τώρα μπορώ σου να εξομολογηθώ,
πως η αγάπη μας ήταν το μεγαλύτερο δώρο
στην ζωή μου.

Σ' αγαπώ,μα,δεν θέλω να σε ταράξω πάλι,
ελπίζω να μην μ' ακούς,να μην διαβάσεις καν
αυτά που σήμερα σου γράφω,σου εύχομαι,

να ανακαλύψεις απ' την αρχή την δύναμή σου,σαν να γεννιέσαι σήμερα αποκαλύπτοντας στην πράξη,
την μαγική εκείνη λάμψη των ματιών σου,που
καθηλώνει τα πλήθη και καθηλώνεται από την ακινησία
των ημερών μας.

Να συγχωρείς αγαπημένη μου,τους ανήμπορους
να σε κατανοήσουν και ν' αγαπάς τις δυσκολίες
που σου προκάλεσε η μοίρα,γιατί εκείνες και όχι μόνο οι χαρές σε έπλασαν.

Σου ζητώ πάρα πολλά,
το γνωρίζω,όμως δεν γίνεται αλλιώς,τα όνειρα,
δεν στοιχειώνουν σε σεντούκια,αλλά ζωντανεύουν,
μόνο με την θερμή σου παρουσία.

Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ ποτέ,αλλά να θυμάσαι,
το πείσμα μας και η ζήλεια μου δεν θα αλλάξουν,
ίσως ποτέ,η ελπίδα όμως σου ανήκει,ζήσε με την
προσμονή της αλλαγής,πίστεψε την και ξαναδοκίμασε,
ξανά και ξανά,

να προσέχεις!