Spoglądam wstecz

author: Urszula Bremer

5.0/5 | 8

z niedowierzaniem
spoglądam wstecz
puste krzesła zasnuła
przeszłość

stary guzik
mieszkaniec wiekowej
otomany nie pasuje
do teraźniejszości

w pożółkłym notesiku
zapisane kopiowym
ołówkiem piosenki
czekają zmartwychwstania

rozdzieram powłoki
zapomnienia by wyłuskać
drogocenne epizody
zszarzałe obrazy
zaciera czas

tylko słowa
świątecznych kolęd
wciąż znajomo brzmią
w uszach

czarnulka1953
20. 12. 2013

ABUSE

translate poem

add video

add audio

Poem versions