andronmen

andronmen
(inspirowane felietonem W. Bonowicza
W TP 3362 pt."Człowiek który wie")

spotkasz go na każdym kroku
choć swe kroki kontrolujesz
lubi siąść centralnie z boku
i androny wygaduje
politykę w małym palcu
ma rzetelny dając wywód
z subtelnością ośmiu walców
nie unika inwektywów

andronmen to zawsze wie
jak się toczy wózek z losem
że pouczyć trochę chce?
z dobrej woli nie z przekąsem
andronmen od świata spec
odpowiedzi zna na wylot
poandronić umie fest
bo on wie (lub mu się śniło)

gospodarkę zna jak doktor
profesorska jego mowa
jak minister lub promotor
stawia tezy w sprawach zdrowia
zna do głębi świat i wszechświat
subtelności wegetacji
raz przybliżał Pani temat
jej kobiecej menstruacji

andronmen...

wiedzieć wszystko to jest brzemię
które nosić musi co dnia
więc je zrzuca jak ciśnienie
obarczając nim przechodnia
i choć wszystko zna w potrzebie
jak taksówkarz czy gosposia
to jednego jednak nie wie
skąd tę całą wiedzę posiadł

andronmen...

i choć treści składa gładko
jak sąsiadka pranie w szafie
słuchasz dolę ma niełatwą
poskręcaną w paragrafie
choć układa myśl w poemat
retor(st)yczna jego mowa
niechby kiedyś złamał schemat
i powstrzymał potok słowa

andronmen...

wszystko wie chłop prócz jednego
uświadomię mu z ochotą
przerywając bełkot jego
że milczenie to jest złoto