Gniew bogów

Gniew bogów

Neptun oszalał w gniewie
Brwi zmarszczył i wzburzył morskie fale
Wiatr pognał nad ląd
Rycząc pieśń zniszczenia

Drzewa zatańczyły bezwolnie
Gnąc konary w niemocy
Siła naparła wyrywając niektóre z ziemi

Lampy wprawione w ruch bawią się grą światła i cienia
Upiorne tworząc światy dla oka
Luna skrył się zrozpaczony za chmury

Bogowie to oni wzburzeni tchnęli swoje wołanie w siły żywiołu
Wsłuchajmy się, czego chcą
Zapomnieliśmy o nich
Ufni we własną siłę i moc

Przypominają nam teraz gdzie nasze miejsce
Wicher łamie drzewa
One z bólu krzyczą do uszu moich
Skargę słyszę
Ostatnią

Władysław Andrzej Bobrzycki