pokonać ograniczenia

a może trzeba rewolucji w myśleniu
zacząć się uczyć
nie popadać w nicość
celebrować życie i czas
nie bać się potknięć

mam przecież pragnienia
tylko trzeba dać się
pochwycić metamorfozom
płynąć nawarstwiać
monitorować postępy
otaczać gronem
zaraźliwie uśmiechniętych ust
gdzie zwieńczeniem będzie
odwzajemnienie


a może trzeba wszystko wyciszyć
przemienić drogę
pozwolić wędrować stopom
wtedy same znajdą początek
dzięki któremu nie my
a w nas zamieszka szczęście