Bez wyboru samotna

Ten lęk
ten strach
ciągły wstyd

Nie pamięta
kiedy się zaczęło
i czy w ogóle skończyło

To chore wciąż
tkwi w punkcie
wyjścia bez wyjścia

Zataiła ale
pamięć wraca
dusza niezabliźniona

Nie zapomni
wybaczyć nie umie
swoim oprawcom

Zabrano jej
niewinność serca
pewność siebie życie

Lęk ten
strach ten
wstyd ciągły