(IPOGS, Freestyle) Deszczem popieszczę

Miasto spowite wilgotną łuną mroku
pejzaże okaleczone jesiennym smutkiem
w kulisach jutra czai się już grudzień
z pamięci wykruszają się kolejni ludzie
na zapomnianym grobie sterczy zabłąkany płomień
tam pamięć już dawno bramę zapomnienia przeszła
wytarta na krzyżu tabliczka nic nikomu nie powie
po zmianie warty spocznie tu kolejny człowiek
dzisiaj ktoś bliski jutro tylko zwykły nieznany przechodzień
a deszcz dopieści wiersza tego strofę