Nieskończonością twoje słowa

Zdejmę twój portret zakurzony ze ściany.
Nieskończonością twoje słowa w mojej pamięci zostały wyszyte.
Dopóki nie zetkniemy się z zuchwałością życia
jesteśmy nieświadomi jego okrutnej zmienności.

Wyciągam się na naszym łożu, szelest moich kości
odbija się od mojej jednej myśli o tobie…
Coraz chudszymi palcami strzepuję naszą pościel…
Coraz rzadziej też to robię, nonsensownie dla jednej pary oczu ścielić łoże.
Daremny wysiłek, jak moje oddychanie.
Gdy ciebie już nie ma moje kochanie.