TO JAKBY TAKIE NIC…

KRZYSZTOF றARIA SZARSZEWSKI
…………………………………………………



TO JAKBY TAKIE NIC…



Co komu po zapachu róż ?
Glorioz, tuberoz, lukrecji woniach
Cóż to komu da ?
Ona - to jakby takie nic… i już
W afirmacjach bezcielesnych sentencji
Psu na budę się zda


Nie nakarmi zgłodniałych ust
Dusz nie napoi spragnionych
Nad głową dachu nie zawiesza
O spłoszoną się ociera bezsenność
Od szarej rzeczywistości odrywa
W sercach wrażliwych miesza


Lecz jest jakaś moc w poezji
Efemeryczna antidotum tkwi siła
Niczym laur ognisty na posągach wyobraźni
Wieczna na Olimpie pochodnia
Zda skrzydła aniołom przypina
Do lotu dreptaków podrywa


A oni… przy odrobinie wyobraźni
W zamglonych barwach ciepłych feerii
Jak we śnie, gdzieś poza granice jaźni
Odlatują w iluzje miraży - za tęcze
Jak bańki mydlane na wietrze
Na zgubną nie bacząc zatratę


Bo pragną… choćby raz jeden
Podróżować od zmierzchu do świtu
Ku wariacjom - lewitować mgnieniem
Zdjąć gorset codzienny…
Wnieść ptakiem marzeń
I poszybować - gdzie iluzoryczny eden



Anwerpia …………………………………………… O5. 1O. '13