Przylądek spokoju

w szarości zwykłego dnia zakwitło piękno
obowiązkowych zajęć niedługi łańcuszek
śniadanie u Tiffaniego spacer po skwerku
nasiąkniętym srebrnym pyłem marzeń
popołudniowe spotkanie z poezją
co bagażem słów na dłużej zostanie
opierając się wszechobecnej korozji czasu
nazywanej przewrotnie niepamięcią

wzrok żony z fotografii zdaje się mnie nie dosięgać
to w sercu wciąż brzmi nadal małżeńska przysięga
lecz brak jej głosu nie jest dla mnie problemem

choć to co jest teraz raju wysepką
za kilka dni będzie tylko mitręgą