Pachnąca ławka

Pachnąca ławka

Pachnie moja ławka
Randkowym wspomnieniem
Stała się pocałunków
Podcieniem
I zapisaną papeterią
Bez znaczków.

Siedzę na niej by czytać
Listy pisane na oparciu
Parkowego siedziska,
Aż w dołku ściska
Łza żołądkowa.

Zalewa śluzówkę
I zakochaną serca makówkę.

Niechaj powrócą nuty
Ławki przez czas popsutej
I zagrają jej Mendel-sona
Na znak tego ze nie kona./alboż/