Wspomnienia

Wspomnienia


Nie pamiętam twoich słów
Jednak widzę twarz
To w złości
Innym razem umalowaną radością

Siadam pośród zieleni ogrodu
W tym samym miejscu
Naszym ulubionym
Dotykam dłonią drzewa, o które się opierałaś

Rzucam kamienie do wody tak jak wtedy
I patrzę w dal
Głośno wymawiając zaklęcia
Robiliśmy to razem

Zaklinając siebie i świat
W intencji tego, co było w nas
Teraz jednak robię to sam
Wreszcie siadam na mokrej trawie
Chowam dłonie w rękach

Zatapiam się w ciszy
Niebycie
Słońce grzeje mnie w kark
Ono nadal jest takie same


Władysław Andrzej Bobrzycki