Szpitalne cienie

Szpitalne cienie

Płakał deszcz w sercu
I rozmawiał z tęczą
O ludziach co nocami jęczą
W szpitalnych kuluarach.

Ból rozsadza
Ich neurony ,a wiatr
Jakby uśpiony
Czeka na znak z góry.

Rozgrzebana rana
Spogląda na
Chłodny poranek
I wianek z maków
Bez makówek.

Makówki zostały zjedzone
Przez cierpienie i szpitalne cienie./alboż/