Zajechalim do stolycy

Zajechalim do stolycy,
Ja i moja żonka,
Bo my nie som wcale dzicy
Na tych naszych łąkach.

Wyruszylim szparko z ranem
Gdy wzeszło słoneczko.
Wozem z kapustą i sianem
Wżdy kapkę daleczko.

Stanęlimy na majdanie
Caluśkiem w betonie,
Gdzie król Waza, mocium panie,
Groźnie marszczy skronie.

Dziwilim się, podziwialim,
Że choć przeca stary,
Zdołał wspiąć się na ten palik
Toż to nie do wiary!

Miał żeś zamek – tam w Krakowie
I tron wśród proporców,
Siedziałbyś se tak jak człowiek,
Nie na jakimś bolcu.

Przez to, królu, żeś stolicę
Przeniósł nie pytając,
Aż po majty sukiennice
Panny zadzierają.

Obyczajność musiał zgoła
Dopaść niecny postęp.
Ba! Nad Wisłą baba goła
Majda rybim chwostem.

Zali mnie to tak się widzi:
Za wdzięki niewieście
Kraków nie ma co się wstydzić,
Ma swoje przedmieście.

Wieczór przyszedł – wracać pora
Wedle wszelkich znaków.
Jutro przyjdzie pole orać
Zarobić na Kraków

Warszawiaki – ludzie mili
Czule nas żegnali,
Bośmy siano zostawili,
Kapustę wydali.