niewiara
niewiara
gdy znów dopada go niewiara
zarówno w siebie jak i w cuda
twarda zasłona słów opada
a myśli toną w szarych brudach
niewiara w ludzi i przypadek
rządzący światem od zarania
kruche przeprawy z nędznych kładek
żywioły nie do okiełznania
gdy go dopada odpływ siły
jakby mu krwi znów ktoś upuścił
krzew modłów plącze się zawiły
że los go całkiem nie opuści
że jeszcze rzuci gromem w duszę
i trafi mocno w samo serce
rozświetli głosem wieczną głuszę
niewiarę znów zastąpi sensem
20.07.2013
http://piosenkidowynajecia.manifo.com/
gdy znów dopada go niewiara
zarówno w siebie jak i w cuda
twarda zasłona słów opada
a myśli toną w szarych brudach
niewiara w ludzi i przypadek
rządzący światem od zarania
kruche przeprawy z nędznych kładek
żywioły nie do okiełznania
gdy go dopada odpływ siły
jakby mu krwi znów ktoś upuścił
krzew modłów plącze się zawiły
że los go całkiem nie opuści
że jeszcze rzuci gromem w duszę
i trafi mocno w samo serce
rozświetli głosem wieczną głuszę
niewiarę znów zastąpi sensem
20.07.2013
http://piosenkidowynajecia.manifo.com/
My rating
My rating
@
dziękuję Marku - zostać klasykiem w Twoich oczach - to jak znaleźć bursztyn nad Bałtykiem po bezsztormowym miesiącu.. śliczne dzięki...;] pozdrowieniaPrzemku
Ten wiersz podoba mi się nadzwyczajnie.Piękna klasyka i w formie i w treści.
My rating
My rating
My rating
My rating
Moja ocena
...i w tym sedno"zagłuszyć niewiarę"-super!My rating
My rating
My rating
Moja ocena
....niewiarę znów zastąpi sensem....Piękny .............................................