Niby proza czyli poetyka życia nieznanego poety

Zaświtał mi pomysł na napisanie czegoś prozą. Byłyby to wspomnienia mało znanego twórcy oczekującego na recenzję swojego tomiku poetyckiego.
A oto krótkie streszczenie: Mało znany poeta, ale niezły, a może zły, nie wie..., wydał kilka tomików, jednak poza jednym znanym poetą, nikt tego nie zauważył. Przeczytał jedną recenzję swojej twórczości, napisaną przez tego słynnego poetę i czekał na dalsze omówienia od innych osób kształtujących czytelnicze gusty w pismach literackich. Osoby te otrzymały egzemplarze bezpłatnie od wydawcy, ale chyba je gdzieś zagubiły. Poeta czekał,czekał, czekał, czekał. W końcu pomyślał: - Widzę milczenie krytyki- i dalej czekał, czekał, czekał czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał, czekał...itd przez 500 stron... W końcu się nie doczekał...