Już nie umiem się zachwycać

Już nie umiem się zachwycać,
już się świat opatrzył.
Już zaczyna los podliczać,
(choć niedawno tańczył).

Spowszedniało i zgnuśniało,
wylało się z mlekiem,
jakoś brzydko zcodzienniało,
przycisnęło wiekiem.

Już w dorosłość mnie wtłoczono,
(wczoraj byłam dzieckiem!)
i uznano, że matroną
pragnę być, nic więcej.

Już ciekawość nie ciekawa
na światowe dziwy.
Gdzie szaleństwo? Gdzie zabawa?
(Ot - akcencik ckliwy).

Już nie cieszy nowa kurtka,
ani białe dalie.
Życie - sobie, a ja - z nurtem.
Czemu tak zwyczajnie?

RC July 2013