Ponadprzeciętność nas onieśmiela

To szalone, że ostatnia nasza myśl
jest najpoważniejsza.
Ponadprzeciętność nas onieśmiela.
Częściej do głosu dopuszczamy zachcianki niż rozsądek.
Kierujemy się podłym poglądem, że
im więcej mamy tym więcej znaczymy.
Sami będąc nijako odziani.
Troski zakrywamy,
nie wiedząc jak je zlikwidować.
Ścigamy jednocześnie uciekając.
Przez to pewne wartości odbieramy jako surrealistyczne.

Wszystko krąży i nic tak naprawdę nie złapiesz na dłużej,
nic nie będzie twoje dłużej niż przez jedno okrążenie
w twoich oczach a potem już zamkniętych powiekach.
To wdzięczność może nas dopisać do listy honorowych właścicieli,
a twoje wspomnienia dać wieczną pieczątkę.