Jak głupi do sera

Bujam w obłokach jak małpa na drzewie,
uśmiech mi wykwitł na twarzy.
Z czego się cieszę? Wybaczcie, lecz... nie wiem,
lecz fajnie tak, wisząc, pomarzyć.

Ślizgiem przez życie z tym głupim uśmiechem,
jakoś udaje się przebrnąć.
Jeden z milionów wędrownik i piechur,
z tą miną na wskroś obłędną.

Nie mam powodów, by szczęściem zakwitać,
życie jak zwykle uwiera,
lecz wciąż się śmieję, choć bodzie i zgrzyta.
Jak ta wariatka do sera.

RC June 2013