ΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΕΔΩ?

Χλωμές εικόνες και σκέψεις θολές, είναι
τα μόνα ενθύμια που μου άφησες...
και να αναλογιστεί κανείς πως εσύ είσαι
αυτός που δημιούργησε ό,τι έχω να θυμάμαι...
Σε σένα οφείλω το χθες, ίσως και ένα
μέρος του σήμερα
κι ας μην περιπλανάσαι πια στα όνειρά μου...

Μου'δωσες πολλά, μα που πείρες περισσότερα
και ας υποσχόσουν την αιωνιότητα...
Το μονοπάτι της ζωής εθεάθει άβατο...
Πως ν'αντέξω τόση μοναξιά?
Ο πόνος αδυσώπητος κατακλύζει ψυχή και σώμα...

Δε ζητούσα πολλά, μόνο καθάρια αγάπη...
χωρίς κρυμμένα μυστικά, χωρίς αιτίες που σκοτώνουν,
χωρίς υποσχέσεις και μεγάλα ευπαρουσίαστα λόγια,
μόνο καθάρια αγάπη...αυτό μόνο ζητούσα...

Μα ήταν μάλλον αρκετά, τα λίγα που ζητούσα
κι αν, απ'τους δυο, θαρρείς πως έφυγα εγώ
κοίτα μέσα σου βαθιά και πες:
"Ήσουνα ποτέ εδώ"?