Przedwieczory balans

czas mi się wymyka
ulotna jest każda chwila
choć staram się jeszcze
lejce mocno w dłoniach trzymać

nie przyspieszam kroku
nawet się w sobie zapieram
lecz coraz trudniej
do celu swego docieram

wymykam się ukradkiem
w ciszę gwiezdnej łąki
coraz trudniej znoszę
kolejne losu rozłąki

kiedy jest ciężko
nie szukam
dróg prostych

przekraczając kolejne
swoje mosty
niewidzialne progi
niedopowiedzeń