KANAŁ NIESKOŃCZONOŚCI
Wyniesiony na szczyt własnej bezsilności
opadam w głębiny zwątpienia
nurzając się w mętnej pogodzie duszy
szare dni odarte z pogodnego uśmiechu
słoneczna kula wytoczyła się poza widnokrąg
topniejąca tafla przyjaznych gestów
wyrywa mnie z pozornej ciszy
przygasający płomień domowego ogniska
staje się martwym spektaklem dla oczu
ptaki porażone biernością rozpierzchły się
brodząc podziemnymi krużgankami myśli
zaczynam bratać się z lokatorami Hadesu
przez uchylone okno dobrych i złych wieści
wciskają się same ponure
myśli karłowacieją mój kanał
wydłuża się do nieskończoność.
opadam w głębiny zwątpienia
nurzając się w mętnej pogodzie duszy
szare dni odarte z pogodnego uśmiechu
słoneczna kula wytoczyła się poza widnokrąg
topniejąca tafla przyjaznych gestów
wyrywa mnie z pozornej ciszy
przygasający płomień domowego ogniska
staje się martwym spektaklem dla oczu
ptaki porażone biernością rozpierzchły się
brodząc podziemnymi krużgankami myśli
zaczynam bratać się z lokatorami Hadesu
przez uchylone okno dobrych i złych wieści
wciskają się same ponure
myśli karłowacieją mój kanał
wydłuża się do nieskończoność.
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating