do rany przyłóż

wypłukujesz ze mnie wszystkie minerały
i zanurzasz się w kryształkach błogo cały
nasiąknięty tak dobrocią schniesz na słońcu
zamiast wybrać się do Lądka Zdroju w końcu

zwodzisz promem zatapialnym w sztormie życia
ciągniesz siłą traktem dróg nie do zdobycia
przemieliłeś kawał uczuć w miazgę trocin
mocząc przy tym w słonej wodzie moje oczy

jestem jak wyjałowiona cienka gaza
ty jodyną pod nią rany wciąż odkażasz

iw, 5.05.13