Publiczna kastracja

Dobrymi chęciami wybrukowane
codzienności szare ulice
piekło zawstydzone, niebo nieme milczy.
Prawo jest prawem
sprawiedliwość zlepkiem ludzkich ułomności.
Długie telewizyjne dysputy
słowa nasiąknięte jadem nieobiektywności
mierność zatopiona w obłudzie,
niczym brudne ścieki omotane smrodem.

Sprawca czynu okryty kurtyną milczenia
zwykłe okrucieństwo schowane w cieniu,
zasupłane fakty toną w zapomnieniu.
dobro ze złem się kotłuje
martwe ciało schowane
pod gruzem cierpienia.

Jak czasem mało złu mamy do powiedzenia?

A prawda sama jak sierota musi się bronić
przed człowiekiem, który każde
dobro skory jest roztrwonić.