Belfer na emeryturze

Przyjacielowi Markowi Z.

Schowany w cieniu własnych myśli
i tylko czasem gwar mu się przyśni
często trochę męczony
choć nie do końca jeszcze spełniony
szuka miejsca po spokojnej stronię
gdzie zmysły w ciszy spokój chłoną
w umyśle stłoczone tysiące wyrazów
z potrzebą wiedzy, co nie mija od razu.

A szkoła jak dawniej tętni życiem
choć inny w niej już nauczyciel.

On pogodzony ze swoim wyrokiem
w inną stronę podąża wolnym krokiem
czasem jeszcze coś serce połaskocze.

Zawód, co przekleństwem być może
abyś uczył nie własną lecz cudzą młodzież
bywa także często cudowną przygodą.

Obcując z młodością
umierają duchem młodzi.