Zatańczmy na niej

W samym środku życia jest polana
ponad którą świst jastrzębia chore myśli tnie
zatańczmy na niej
to nic że cisza
krzyk tęsknoty wybłagany wiatr
to nic

złotowłosych nut harfy
zasiadły na gryfie i za nas płaczą
tańczmy tańczmy
aby ptaków nie płoszyć ogromem sumienia
tańczmy na niej jak kwiaty wdzięczności
przy kiju żebraczym