SONET

Jest taka miłość! Której nigdy dosyć.
Przymykasz oczy, lustra słońca dojrzeć.
Nic nie uronić, wzrok po płaszczu nocy.
Błądzi za blaskiem, w głębiach gwiazd tonie.

Jest taka rozkosz! Pnącza uczuć dosyt.
Pięknia w piękni; pośród wszelkich pociech.
Ogień roznieci, bo zaznawszy dotyk.
Nieba czystego, co zna tylko człowiek.

Gdzie jest miłowanie: serce glorie śpiewa.
Mości dusze grą, błogie miewa chcenia.
Szczyptą pragnienia – marzenia całuje.

Muzy świętują, na kochania strunie.
Dźwięcząc miłośnie, ich pieśń zmysły ujmie.
Miłości zdroje – ów czas cud nabiera.


© ----- ℛegina ℛubak (Oleksy)