Δεν περιμένω τίποτα

Έχεις πολλά να δώσεις μου είπαν οι σοφοί
Μα εγώ ποτέ δεν είδα την σκέψη για τροφή,
Ανάλυση στην έννοια και λόγος που διαρκεί,
Αντέτεινα στην ένδεια μα μάλλον δεν αρκεί.

Γι αυτό γράφω με όρους και απόκρυφα σε σύμβολα
Κατέστησα σαφές στο μέλλον αναμφίβολα
Πως άκοπα αλαλάζουμε της ποίησης τα κύμβαλα
Μας το πε ποιητής σαν άρχισε η θύελλα.

Τα μάτια αδειανά και τα αυτιά με τοίχους
Αλήθεια η αντίφαση κ αισθητική σε ήχους
Σαν όλοι μας ιδιαίτεροι, γεννάμε πνεύμα νείκους
Η άποψη μου ολότητα και άσε μας ησύχους.

Στο τέλμα του καιρού θα γράφω μόνο ρήματα,
Δεν περιμένω πια, δεν ζω μέσα στο τίποτα
Βάλε στο όνειρο κρασί και εσύ χωρίς ηδύποτα
Να ξαναδείς την λήθη σου απ την αρχή κ ανύποπτα.