101 Χρονών

author:  Παρίας
0.0/5 | 0


Πές αντίο σε όλα αυτά τα καλοκαίρια που φεύγουνε σαν ερωμένες παλιές,
οι δρόμοι περιμένουνε ξανά τα σθεναρά βήματα των νικημένων
κι ο φθινοπωρινός αέρας,παρήγορος, φέρνει στα ρουθούνια μας μια αύρα απο θάλασσες,τοπία,λιμάνια που δεν βρεθήκαμε ποτέ.

Στην φαντασία μου θυμάμαι ήμουν πάντα ο εαυτός μου,
μ'ένα δισάκι να κρέμεται στον ώμο κι ένα ερωτηματικό στο βλοσυρό μου βλέμα.
Οι άλλοι με περνούσαν για τον πιο ξιπασμένο άγιο ή τον πιο ξοφλημένο δαίμονα.Δεν ήμουν τίποτα απ΄τα δυο.
Κάποτε μάλιστα υπήρξα τυχερός μα κανένας δεν μπορούσε ν'αντιληφθεί αυτό το θείο δώρο,
αυτήν την ικανότητα ν'απαλλάσομαι αυτόματα απ'οτιδήποτε με ενοχλεί.

Μας πήρανε κάπως τα χρόνια σύντροφε,
κι αυτό γιατί η ψυχή μας δεν συμβάδιζε ποτέ
με την πραγματική μας ηλικία.



 
COMMENTS