Kustoszka

Co jakiś czas
gdy mocno wieje
Wyciąga szarą kopertę
Wysypuje niewielkie fotografie

Rozkłada ich na stole
Przybija szpileczkami
do blatu przez obrus
jak egzotyczne motyle i żuki
w muzealnej gablocie

Patrzy z melancholią
Delikatnie prostuje
opuszkami palców
Leciutki uśmiech co raz
pojawia się w kącikach ust