Εξαγνισμός

Πέφτουν οι σκέψεις σαν τη βροχή,
μια μάταιη προσπάθεια να ξεβρωμίσει τούτος ο κόσμος.
Η πραγματικότητα άλλωτε ρευστή σαν το νερό
κι άλλωτε συμπαγής κι αμετακίνητη σαν βράχος.

Κάποτε θα θυμηθείς ξανά τα όνειρα
και θα σκεφτείς να πάρεις κάποιο άλλο δρόμο
μα θα ναι πια αργά,
η νύχτα πιο αμείλικτη απο αυτή εδώ την ατσάλινη αλήθεια
θα κρέμεται σαν σκουριασμένη αλυσίδα γύρω απο το λαιμό σου.

Μη λυπάσαι όσους έφυγαν,
να λυπάσαι αυτούς που θα έμεναν για πάντα,
πιστοί κι αιώνιοι φίλοι
όσων χειραγωγούν,
των καιροσκόπων και των απανταχού απατεώνων.

Κάποτε θα θυμηθείς ξανά όσα θα
θές για πάντα να ξεχάσεις.
Και μέχρι ο κόσμος να εξαγνιστεί πλήρως απο τον λερό σιχαμένο εαυτό του,άσε τη βροχή να προσπαθεί μάταια να κάνει τη δουλειά της.