to tylko słowa

to tylko słowa

los nas postawił po różnych stronach
tej barykady z krzywd i wynurzeń
Ty ciągle drapiesz na szczęścia bonach
ja zaplątany w cyklu powtórzeń

U Ciebie zmiany powiew świeżości
świeżość powiewów w dusznym przedziale
ja na zakręcie w chwili słabości
wolne przestrzenie zalepiam żalem

to tylko słowa okruchy myśli
bez zobowiązań bez zahamowań
choć po nich twarde zostają blizny
nic to - to słowa, to tylko słowa

nieszczery pomruk zdanie napięte
nie mam powodu aby mieć powód
choć coraz niżej plecy mam zgięte
a w oczach straszą ślady nałogu

los nas rozdzielił role przygniotły
ciężarem piórka naszych obietnic
łączy nas czasem ten ból sobotni
i cisza mebli w drodze na śmietnik

to tylko słowa...

ty gonisz świty w cudzych mirażach
tyle uroczych co niezbyt zdrowych
tobie się zdarza co się nie zdarza
ja wciąż mam wadę - nie jestem nowy

ja z tych co zwykle pragną stałości
jak pies leżanki jak cienia postać
miejsca pewnego w świata zmienności
gdzie warto wracać gdzie warto zostać