Transport w nieznane...

Anioł Smierci swe kończy zadanie
w lagrach przeklętych,gdzie spanie
i życie powoli się skłania
ku śmierci i błagalnego wołania...
o litość i o win przebaczenie,tych
niepopełnionych i krwawych.
Nagle inne rozbrzmiewa wołanie
- jest nadzieja na dalsze przetrwanie,
że lagrów otwierają się bramy
dla mężczyzn,kobiet i dzieciom u mamy.
nastaje przypływ świeżego powietrza
w transporcie,krórego oczekuje Rzesza.
Stukają po szynach bydlence wagony
poprzez niemieckie,nieznane strony;
w taborze,gdzie ciągle wody jest brak,
wszyscy tam wierzą w nadzieji znak,
aby się zmusić do przeżycia udręczeń.
W płaczu i jękach, zebranych tam istnień,
które zdają się być zwierzętom podobne,
lecz na ustach mają prośby chwalebne
do Boga,którego znana.jest bolesna droga,
cierniem usłana - rękami wroga.
Ze wschodem porannego słońca
ucisza się łomot wagonów słyszany bez końca;
nagle w lęku słuch odbiera nieznane wyrazy
-"herzlich willkommen...gdzie uśmiech na twarzy...?"
koszmar podróży już jest skończony.
Selekcja rodzin i kto sie patrzeć odważy
na tabor z litością lub przytuli do twarzy...?
Jak Samarytanin, leczący bliźniego rany.
Oto "ECCE HOMO"pragnący być kochanym,
więc cud się zdarza - nie być wzgardzonym.


JA-BAR.