Seksta

Wynosiła w samo południe
na balkon
pierzyny, poduszki i kołdry
Aby napełniły się wiatrem i słońcem
do następnego snu
Była niczym puszyste ciastko

Robotnicy z pobliskiej budowy
pogwizdywali na nią
żeby zwróciła uwagę
Ale była zbyt dumna
A oni patrzyli i mówili; Sexta

Gwoździe spadając
dzwoniły o rusztowanie
Młotki ubijały palce