Stajesz w drzwiach

Stajesz w drzwiach


Masz na sobie przemoczony płaszcz
Błąkałaś się po ulicach pewnie całą noc
Pozlepiane włosy przylgnęły do czoła
Zapukałaś
Jednak tak się stało
Stoisz teraz w progu
Oczy
Niemo proszą
To w nich wszystko mam wyczytać
Usta zaś ani drgną
Zagryzione ząbkami
Szukałaś odpowiedzi
Nie zważając na aurę bezwiednie przemierzałaś drogę pytań
Przyciągana do mnie grawitacją, która dawno już ma twierdzenie
Ręcznikiem wytrę tobie włosy
Postawię czajnik na gaz
Zamknę drzwi
Niech zniknie widok schodów
Ucałuję czubek nosa
Uśmiech przywołam na swoje usta
Nie triumfu, lecz bezgranicznej radości
Zdejmij to wszystko
Załóż mój stary swetr

Władysław Andrzej Bobrzycki