Dziurawa łódź
Dziurawa łódź
Dziurawa łódź płynie
Resztkami sił po stawie,
Pełnym nenufarów a wodne
Węże czekają na nową zdobycz.
Łódź tonie, a ty w niej leżysz
W sukni błękitem lazuru
Nieba pomalowanej grą świateł
I czekasz na ziemską utopie.
Utopiona w jeziorze staniesz się
Częścią życiowego protestu i
Nimfą wodną świata wężowej
Skórki i nenufar-owych liści.
Węże na kamienistym dnie
Ugoszczą me spuchnięte ciało
I staną się wzorem na mej sukni
I strażnikami mojej wolności./alboż/
Dziurawa łódź płynie
Resztkami sił po stawie,
Pełnym nenufarów a wodne
Węże czekają na nową zdobycz.
Łódź tonie, a ty w niej leżysz
W sukni błękitem lazuru
Nieba pomalowanej grą świateł
I czekasz na ziemską utopie.
Utopiona w jeziorze staniesz się
Częścią życiowego protestu i
Nimfą wodną świata wężowej
Skórki i nenufar-owych liści.
Węże na kamienistym dnie
Ugoszczą me spuchnięte ciało
I staną się wzorem na mej sukni
I strażnikami mojej wolności./alboż/
My rating
My rating
My rating
@
wiersz zatrzymał przesłanim? nie rozumie?..dla mnie forma jest dobra..przeczytać go proszę jeszcze razMy rating
My rating
My rating
@
na mej ,,,,me ....W sukni błękitem lazuru,,,,,me ma nie stosuje sie w poezji .......W sukni błękitem lazuru .........nie zbyt poprawna forma liryczna ......wiersz zatrzymal przeslanim
My rating