Zarośla

przetrąconymi marzeniami
kalecząc o czarnowidztwa
zmagałam każdego dnia,
idąc w stronę życia.

Stroma wąska ścieżka
przecina stopy, w zaroślach
czai się zło, przestraszone
myśli wybałuszają oczy.

Dumna, podparta dniem
przedwczorajszym wychwytuję
oddalające epizody.

Z szarości wyłaniające kolory
rozświetlają dal - na horyzoncie
rozbłysła pierwsza długo
oczekiwana nadzieja.

Powrócą słoneczne dni.
Wiem.
Poczekam.





czarnulka1953
29. 12. 2012.