Własnym rytmem

Mogłabym stać się tajemnicą,
zamieniać noce w grzeszny raj,
potem ubierać przyzwoitość
i w dwóch teatrach farsę grać.

Mogłabym, ale po co
donikąd płynąć cudzą łodzią?

Mogłabym weną być szaloną,
co sen przerywa, kiedy chce,
chaosem zmącić ci świadomość,
by z pióra spłynął nowy wiersz.

Mogłabym, ale nie chce
tak wnikać w czyjąś przestrzeń.

W palcach muzyka pragnę mieszkać,
melodią otrzeć światu łzy,
myśli otworzyć w pięknych dźwiękach,
do szczęścia znaleźć własny rytm.