Wigilia nad Gwdą

Gdy w kuchni już z dumy
pęcznieje kolejny placek

mróz przyozdabia nasze okna
w śnieżno biały szlaczek

na wieżowcu jeleń
zastygł jakby mrozem podcięty

białe opłatki śniegu
pokryły się pobliskie bulwary

stado łabędzi jest gotowe
do wigilijnej wieczerzy

Staszic wciąż nad Gwdą się błąka
wspomina stare czasy

w świętego Mikołaja
już dawno nie wierzy

choć nie jedną gwiazdkę
w mieście tym przeżył

znów wraca do swego domku nad rzeczką
gdzie spokój z ciszą nocy się sprzymierza.