Zemszczę się

author:  Renata Cygan
5.0/5 | 13


Prężę pancerzyk, szczerzę zęby,
pazury ostrzę, włos na sztorc,
wyczyszczę brzeszczot pełna werwy
i zadam cios z impetem prąc.

Wzrok przenikliwy, szepcik szczwany,
wstrzykuję sople zimnych słów,
precz smutny żywot, precz szykany,
dość już szarpiących trzewia kłów.

Brzuchaty czajnik gwiżdże przaśnie
Brzęczą sztylety grzmiących skarg
szczękościsk męczy- już nie zasnę,
uśmiech wyczmychnął z zwisłych warg.

RC 19/12/12



 
COMMENTS


My rating

My rating:  

Zapomniałem dodać

Fajna z ciebie laska, no i oczywiście masz talent, dobrze że z tego korzystasz pozdr.

Moja ocena

:D mam nadzieje że to nie na mnie to padło, wiersz ok, mam nadzieje że nie zostałem ostatnio źle odebrany oczywiście przepraszam, nie chciałem urazic i mam nadzieje że nie uraziłem pozdrawiam jak by cos to się nie gniewaj na mnie nie miałem nic złego na myśli
My rating:  

My rating

My rating:  
20.12.2012,  bezecnik

Moja ocena

i tak oto w akcie zemsty powstał tekst zgrabny, który to logopedzi będą wymagać od potomnych...;] i pięknie... wielowymiarowość poezji...;]
My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

Moja ocena

No tak, kobieta kocha i mści się całą sobą, do końca:))
My rating: