Kalejdoskop roku

Za oknem kwiecień plecień i słonko
zmieniające oblicze chimerycznie co dnia
życie pęcznieje śmielej w paczkach
pierwiosnkami pokrył się zmoknięty park.

I tylko stary dąb stoi jak odurzony
w nagich gałęziach przysiadł szpak
a ja wciąż szukam drugiej połowy
kawałka tego co zapomniał dać los.

A czas się toczy spokojnie bez uniesień
wnet przyjdzie maj potem wrzesień
i tylko mi jest czasem szkoda
że tak szybko mija każdego roku uroda.