Zimny smak

Zimny smak


Lustro wody w dole
Twarz spogląda z niej znajoma
Głębia studni
Wiadro łańcuchem wyciągnięte
Zimny smak życia
Woda w czystej postaci
Mroźny wiatr w lica szczypie
Patrzysz
Duszy głębie dojrzeć pragniesz
O nie tak łatwo
Kilka modlitw ku oczyszczeniu
Kręci się w głowie
Chwytasz brzegi okręgu silnie
Serce wali we wnętrzu niespokojnie
Tak daleko obraz w dole
Pytasz czy to ta twarz
Zanurzyć by się chciało w zbawczej toni
Niech zmyje wszystkie brudy
Jednak czy tak można
Cieniutka granica zbawienia i śmierci
Kruk kracze w koronie drzewa
Precz mary senne
Myśli kłębiące się pod czaszką
Napić się jeszcze łyk
Niech samo wiadro wraca w dół



Władysław Andrzej Bobrzycki