bez spektakularnych zakończeń

Na swojej ścieżce
Starymi drogami
Tak jesteśmy przywiązani
Zaplątani
Gdzieś pomiędzy

Zebrać się w sobie
By móc znów zaczynać
Od cichej nadziei
Co łączy


Na stracie się znowu
odbiję od treści
co cięgle wspomnienia
się tuli i pieści

zerknięcie w środek
tam w głuchej ciszy
odbite od serca
się echo usłyszy

i nie ma co trącać się
o swą kolej w detalu
gdzie wykute twe imię
na skrawku metalu

bo po co nam czekać
gdy snów idzie zima
co wszystko co boli
się znowu zaczyna

serce się jeszcze
przyłapie na zmianie
gdy teraz już wie
że nic sie nie stanie