Zmarznięte kwiaty

Kiedy giną na mrozie kwiaty
głębią żalu opuszczam głowę
myślę w zadumie - los soplaty
jedną chwilą kończy ich dolę

Słońce schowało zasmuconą twarz
umknęło ciszą w obłoków krainę
nie pyta - kwiecie jak sie masz
słysząc zaklęcia - ja nie zginę

Cieplne promyki sporadycznie
powrócą ostatnim tchnieniem
ogrzeją miłośnie te nieliczne
otulając życie uwielbieniem

R.R.