Zagubiony Artysta
W półmroku schowane myśli,
Błądzą po głowie kiepskie pomysły,
Nie widać celu, nie widać drogi,
By znowu stać się artystą.
Na horyzoncie widać tylko ciemność,
Dawne idee odeszły w niepamięć.
Światło opuściło życie muzyka,
Tylko została nuta, złamana,
Tak jak serce, nędznego pisarza.
Dłoń roztrzęsiona, dusza rozdarta,
W głowie huragan, w myślach – pustka,
Sztuka jest obca, została sama,
Nikt jej nie wspiera, nikt nie odwiedza,
Bo umarł duch artysty.
Błądzą po głowie kiepskie pomysły,
Nie widać celu, nie widać drogi,
By znowu stać się artystą.
Na horyzoncie widać tylko ciemność,
Dawne idee odeszły w niepamięć.
Światło opuściło życie muzyka,
Tylko została nuta, złamana,
Tak jak serce, nędznego pisarza.
Dłoń roztrzęsiona, dusza rozdarta,
W głowie huragan, w myślach – pustka,
Sztuka jest obca, została sama,
Nikt jej nie wspiera, nikt nie odwiedza,
Bo umarł duch artysty.
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating